„Misja Collie”, Izabella Nowaczyk.

Przeczytanie książki na papierze, kiedy czytało się ją z zapartym tchem na wattpadzie to inny wymiar miłości do treści. Iza ponownie udowodniła, że jest świetna, w tym co robi.
Opowieść o losach Marzycieli z Dreamstone wyszła naprawdę bardzo dobrze i postaram się Wam przedstawić jakie uczucia towarzyszyły mi przy czytaniu.

Najpierw chciałabym przestrzec, że książka porusza temat groomingu, czyli celowego zaprzyjaźnienia się z dzieckiem i nawiązanie więzi emocjonalnej w efekcie, którym dochodzi do wykorzystania seksualnego. Jest to nic innego jak uwodzenie dziecka i uważam, że bardzo ważne jest to, aby przestrzegać kategorii wiekowej przy wyborze książek. Misja Collie jest oczywiście +18 i NIE zaleca się, by młodsze osoby ją czytały.

Oprawa graficzna nie mogła być bardziej trafiona. Ptak w złotej klatce moim zdaniem oddaje treść książki i na pewno po przeczytaniu zrozumiecie dlaczego.
Wklejka to mapa miasteczka, co pozwala idealnie wyobrazić sobie rozmieszczenie poszczególnych miejsc, w których przebywa paczka przyjaciół.

W końcu mogę przejść do fabuły, która otworzyła mi oczy na kilka spraw, o których nawet nie myślałam w danych kategoriach. Książka nie jest typowa i to właśnie czyni ją naprawdę świetną.
Na przestrzeni kilku pierwszych rozdziałów poznajemy Nollie i Connor, którzy są najlepszymi przyjaciółmi i wskoczyliby za sobą w ogień. Wakacyjny czas sprzyja pomysłowości, więc właśnie wtedy powstaje tytułowa Misja Collie, która polega na zeswataniu Connora i Emily, nowej dziewczyny w Dreamstone. Plan z pozoru łatwy w wykonaniu okazuje się niezwykle trudny. Zmuszenie do uczuć drugiej osoby nie jest czymś w porządku.
Im dalej, tym więcej osób poznajemy. Jest Kate, Mia, Hilton, Oscar i Alex, który nie kryje niechęci do Nolie.

Kartki z pamiętnika Nolie rzucają trochę inne światło na jej przeszłość, mamy tam książkowy przykład groomingu, który jest naprawdę trudnym tematem, ale Iza to udźwignęła. Sprawiła, że ta historia nie była przerysowana, nie wprawiała w zniesmaczenie, jeśli chodzi o niewiedzę czy poplątane wątki. Nic takiego nie miało miejsca. Wszystko było jasne i klarowne, a główna bohaterka, borykając się ze swoją przeszłością wielu rzeczy, nie dostrzegała. Była zmanipulowana przez pewną osobę i świat mógłby bez niego nie istnieć.

Powiem szczerze, że im dalej, tym poważniej się robiło. Dostałam taką bombą emocji w twarz, że zalewałam się łzami i nie mogłam się uspokoić. Ból widoczny w słowach zapisanych na kartkach, wydarzenia, których absolutnie się nie spodziewałam. Wszystko stało się jedną wielką kulminacją emocji.

W książce nie zabrakło mimo wszystko też dobrego humoru. Nasza bohaterka odnajduje chwilowe ukojenie i to jest dla czytelników momentem wytchnienia. Ale przeorała mnie ta książka. Nie znając zakończenia, te emocje uderzyły we mnie po stokroć mocniej.

Z całego serca polecam, nie jestem w stanie powiedzieć ani jednego złego słowa na tę książkę.
Tymczasem czekam na Misję Nolie i jej uniwersyteckie życie.

„Misja Collie”, Izabella Nowaczyk.

Przeczytanie książki na papierze, kiedy czytało się ją z zapartym tchem na wattpadzie to inny wymiar miłości do treści. Iza ponownie udowodniła, że jest świetna, w tym co robi.
Opowieść o losach Marzycieli z Dreamstone wyszła naprawdę bardzo dobrze i postaram się Wam przedstawić jakie uczucia towarzyszyły mi przy czytaniu.

Najpierw...

„Misja Collie” to historia o miłości , dorastaniu , przemianie. Miasteczko Dreamstone to zwykłe miasto jakich wiele na świecie, wyróżniają się w nim bohaterowie Nolie i Connor. Ich przyjaźń ma zostać wystawiona na wielką próbę , misja mająca na celu zeswatanie Connora i Emilly zaczyna robić się skomplikowana. Na jaw wychodzą pewne sprawy a przyjaźń staje pod znakiem zapytania. Więź przyjaźni w tej książce jest tak silna, że aż robili mi się ciepło na sercu kiedy czytałam ich momenty , coś cudownego. Żadna z postaci nie jest „płytką” , każda pokazuje wiele stron. Książka jest w stanie oczarować wielu. Idealna pozycja dla osób lubiących romans z dużą ilością emocji, ze zniecierpliwieniem czekam na dalsze przygody!

„Misja Collie” to historia o miłości , dorastaniu , przemianie. Miasteczko Dreamstone to zwykłe miasto jakich wiele na świecie, wyróżniają się w nim bohaterowie Nolie i Connor. Ich przyjaźń ma zostać wystawiona na wielką próbę , misja mająca na celu zeswatanie Connora i Emilly zaczyna robić się skomplikowana. Na jaw wychodzą pewne sprawy a przyjaźń staje pod znakiem...

„𝙼𝚒𝚜𝚓𝚊 𝙲𝚘𝚕𝚕𝚒𝚎”
Izabella Nowaczyk

[współpraca reklamowa]
5/5

"Misja Collie" autorstwa Izabeli Nowaczyk to opowieść o przyjaźni, miłości i nieprzewidywalności życia, która wciąga czytelnika w wir emocji i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Sama wciągnęłam się już po kilku stronach i w jeden dzień potrafiłam przeczytać prawie całą książkę.

Styl pisania Izy jest bardzo przyjemny i zrozumiały. Nie miałam sytuacji, że musiałam cofnąć się i przeczytać coś jeszcze raz. Wszystko było ze sobą spójne, dzięki czemu szybko się czytało.
Głównymi bohaterami są Nolie Tomson i Connor Watson, przyjaciele od lat, którzy postanawiają podjąć się "Misji Collie”, czyli zeswataniu
Connora z Emily.

Autorka mistrzowsko prowadzi nas przez ten labirynt relacji między postaciami, ukazując ich pragnienia i tajemnice. Wątki romantyczne splatają się z wątkami przyjaźni, tworząc złożoną sieć emocji i decyzji, które prowadzą do nieoczekiwanych konsekwencji.

Są to ostatnie wakacje i paczka przyjaciół postanawia wykorzystać je w 100% Wszystko na początku idzie zgodnie z tym planem. Jednak życie nie jest tak piękne jak można się spodziewać. A bohaterzy „Misji Collie” sami się o tym przekonali.

To nie tylko historia o miłości i przyjaźni. Przeszłość bohaterów, ich tajemnice i wewnętrzne konflikty nadają opowieści głębi i autentyczności. Książka porusza tematy trudnych doświadczeń, zmagania się z bólem i koniecznością stawienia czoła własnym demonom.

Z początku sięgając po tę książkę myślałam, że będzie to coś łatwego w przeprawie. Coś z wakacyjnym vibem i miłą atmosferą. I pierwsze parę rozdziałów naprawdę takich było. Jednak z tyłu głowy, znając twórczość Izy, czułam, że ta historia ma drugie dno. Nie myliłam się.

Czytając czułam taki rollercoaster emocjonalny jak jeszcze nigdy. Raz bohaterzy sprawiali, że dusiłam się ze śmiechy, a gdy obróciłam na kolejną stronę, potrafiłam zacząć dławić się łzami.

I właśnie taka jest ta opowieść. Nieprzewidywalna, poruszająca i zapadająca głęboko w pamięć.

To teraz pogadajmy sobie o Alexie Grayu…

Na starcie irytował mnie jak mało, kto. Nie rozumiałam osób, które się nim ekscytowały, bo dla mnie był po prostu wrednym i aroganckim dupkiem. Dodatkowej frustracji dodawał mi fakt, że wprawiał Nolie w kompleksy. W obecnych czasach nastolatkowie bardzo biorą do siebie zdanie innych i robiło mi się okropnie przykro, gdy przez jedno słowo Graya Nolie czuła się niekomfortowo.

ALE

Z czasem zaczęłam się do niego przekonywać. Szczególnie po połowie książki, gdy był wstanie, jako jedyny wspierać Nolie w ciężkim dla niej okresie. On sam wydaję się być zagubionym i zniszczonym człowiekiem.

Przez cały zastanawiałam się, dlaczego tak bardzo nienawidzi głównej bohaterki. Snułam różne scenariusze, ale żaden nie pokrył się z prawdą. Gdy dowiedziałam się jaki był powód jego niesympatii do Lie, poczułam zawód. To nie było usprawiedliwienie jego zachowania.

Więc tak. Do Alexa Graya mam jak na razie mieszane uczucia. Raz chcę go udusić, a raz przytulić i nigdy nie puszczać. Zdecydowanie jego postać wzbogaca fabułę o kolejny wymiar i prowokuję nas do refleksji o ludzkich relacjach.

Za to Nolie skradła moje serce. Co prawda też czasami jej nie rozumiałam, ale widziałam jej piękno. Widziałam to jak starała się dla swoich rodziców i przyjaciół. Widziałam jak wychodziła ze swojej strefy komfortu dla nich. Widziałam, że była zdolna zrobić dla nich wszystko. Jest dobrym człowiekiem i dlatego to tak bolało, gdy czytałam o jej problemach. Gdy nadszedł czas mojej przeprawy przez jej pamiętnik, myślałam, że uduszę się łzami. Strasznie strasznie jej współczułam tego, z czym musiała się zmierzyć, jako tak młoda dziewczyna. Moim zdaniem nie zasługiwała na to, co ją spotkało i życzę jej wszystkiego, co
najlepsze.

"Misja Collie" to nie tylko romans czy opowieść o przyjaźni. To również opowieść o odkrywaniu siebie, radzeniu sobie z przeszłością i budowaniu przyszłości. Książka porusza uniwersalne tematy, które dotykają czytelnika bez względu na wiek czy doświadczenie życiowe. W wielu sytuacjach utożsamiałam się z bohaterami, dlatego też ta historia zapisała się w moim sercu.

Podsumowując, "Misja Collie" to poruszająca i wciągająca opowieść, która pokazuję realia życia, skłania do refleksji nad naturą miłości i przyjaźni, jednocześnie trzymając czytelnika w napięciu do ostatniej strony. Wczoraj dowiedzieliśmy się od autorki, że ma to być trylogia. Z jednej strony cieszę się, bo nie mogę doczekać się jej kontynuacji, ale z drugiej strony jestem przerażona tym, co może się tam stać.

Warto pamiętać, że jest to historia przeznaczona dla osób dorosłych i może nie być odpowiednia dla czytelników poniżej osiemnastego roku życia!!

„𝚆𝚒𝚝𝚊𝚖𝚢 𝚠 𝚌𝚘𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚘ś𝚌𝚒 𝚣 𝙼𝚊𝚛𝚣𝚢𝚌𝚒𝚎𝚕𝚊𝚖𝚒. 𝙽𝚒𝚎𝚒𝚍𝚎𝚊𝚕𝚗𝚎𝚓, 𝚐ł𝚞𝚙𝚒𝚎𝚓 𝚒 𝚍𝚣𝚒𝚎𝚌𝚒𝚗𝚗𝚎𝚓, 𝚊𝚕𝚎 𝚖𝚘𝚓𝚎𝚓 𝚞𝚔𝚘𝚌𝚑𝚊𝚗𝚎𝚓. 𝚆𝚢𝚜𝚝𝚊𝚛𝚌𝚣𝚢 𝚜𝚒ę 𝚝𝚢𝚕𝚔𝚘 𝚙𝚛𝚣𝚢𝚣𝚠𝚢𝚌𝚣𝚊𝚒ć".

„𝙼𝚒𝚜𝚓𝚊 𝙲𝚘𝚕𝚕𝚒𝚎”
Izabella Nowaczyk

[współpraca reklamowa]
5/5

"Misja Collie" autorstwa Izabeli Nowaczyk to opowieść o przyjaźni, miłości i nieprzewidywalności życia, która wciąga czytelnika w wir emocji i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Sama wciągnęłam się już po kilku stronach i w jeden dzień potrafiłam przeczytać prawie całą książkę.

Styl pisania Izy jest bardzo przyjemny...

Dzisiaj przygotujcie się na niezapomnianą podróż do miasteczka Dreamstone i spotkanie z niezwykłymi bohaterami.

Głównymi bohaterami są Nolie i Connor, których przyjaźń zostaje wystawiona na próbę, gdy postanawiają pomóc sobie nawzajem w sprawach sercowych. Jednak pozornie prosta misja szybko przeradza się w coś znacznie bardziej złożonego, gdy wkraczają na drogę tajemniczych wydarzeń z przeszłości. Głównym wątkiem książki jest rozwój relacji między bohaterami, ich zmagań z własnymi emocjami oraz konfrontacja z trudnymi wyborami życiowymi. Dodatkowo, można poczuć, że książka porusza również głębsze tematy - gr00ming, dorastanie, strach przed przyszłością i poczucie osamotnienia. Dodatkowo pojawia się tajemniczy gość, a jego tożsamość wstrząśnie całą społecznością Dreamstone i zmieni losy głównych bohaterów na zawsze.

Nie umiem znaleźć słów, które oddałyby całe moje emocje związane z tą książką. To dopiero moje drugie spotkanie z autorką, i czym prędzej muszę nadrobić jej poprzednie książki. Ta wciągnęła mnie od pierwszej strony (a nie spodziewałam się tego) i nie mogłam oderwać się przez ani chwilę. Iza, dziękuję Ci za to, że stworzyłaś tak wspaniałą opowieść, która dosłownie wbiła mnie w ziemię.

Connor i Nolie to para przyjaciół, której więź jest tak silna, że aż robi się ciepło na sercu. Ich przyjaźń jest jak słońce, które wychodzi po burzy - wspierają się nawzajem w każdej sytuacji i są dla siebie bezwarunkowo. Ale co się stanie, gdy pojawią się duchy przeszłości i inne przeszkody na ich drodze? Nolie to postać, którą szczerze pokochałam. Jest inteligentna, zabawna i pełna dobroci, ale jednocześnie skrywa w sobie ból i tajemnice - to co ją spotkało nie powinno mieć miejsca, ogromnie jej współczułam i jestem dumna z autorki, że taki wątek postanowiła zawrzeć w książce. Cała ta manipulacja nastolatki przez dorosłego mężczyznę porządnie mną wstrząsnęła. Jej relacja z Connor'em to prawdziwy skarb tej książki - ich dialogi i wzajemna troska sprawiają, że chce się być częścią ich świata. Relacje między bohaterami są niezwykle dynamiczne i prawdziwe. Nie brakuje w nich konfliktów, ale także wzajemnego wsparcia i zrozumienia.

A Alex, który się pojawia? Cóż, chłopak od pierwszych stron budził we mnie mieszane uczucia, ale z czasem pokochałam jego postać za głębię i emocje, które wnosi do historii. Zdecydowanie jestem jego fanką, głównie jego przemiany - mocno zyskał w moich oczach w miarę czytania. Ale to nie on skradł całe moje serce. To Hilton! Moja uwaga od razu skupiła się na nim, a jego beztroski sposób bycia i serdeczność sprawiły, że pokochałam go od razu.

Miejscowość Dreamstone to prawdziwy klejnot, którego każdy pragnie odwiedzić. A autorka przedstawia opisy tego miejsca, głównie zachodów słońca w taki sposób, że czuję ciepło promieni na policzkach.

Mam nadzieję, że wkrótce będziemy mogli cieszyć się kontynuacją przygód Nolie i jej przyjaciół.. Ta książka jest pełna jest emocji, humoru i wzruszających momentów, które sprawią, że pokochasz każdą stronę tej opowieści. Zdecydowanie każdy z Was musi poznać ekipę Marzycieli!

Dzisiaj przygotujcie się na niezapomnianą podróż do miasteczka Dreamstone i spotkanie z niezwykłymi bohaterami.

Głównymi bohaterami są Nolie i Connor, których przyjaźń zostaje wystawiona na próbę, gdy postanawiają pomóc sobie nawzajem w sprawach sercowych. Jednak pozornie prosta misja szybko przeradza się w coś znacznie bardziej złożonego, gdy wkraczają na drogę...

Wciągająca i momentami mocno emocjonująca książka. Do tego stopnia, że przy jednym wydarzeniu uroniłam kilka łez.

Porusza też problem, który wydaje mi się, że nie jest często brany na celownik. W pewnym momencie miałam ochotę potrząsnąć główną bohaterką, by przejrzała na oczy, ale gdyby autorka rzeczywiście tak zrobiła: to nie byłby tak rzeczywisty wątek.

Podczas czytania praktycznie nic mi nie zgrzytało. Może odrobinę tym, że pierwotnie główna bohaterka mówi, że nie lubi pić alkoholu, a później po niego jednak sięga czy zapis wpisów w pamiętniku z datą tak jak my to robimy, a nie w USA. No i fabularnie jedna rzecz: Pierw słyszymy o zdjęciu babci jednego z bohaterów, że zostało znalezione przy głównej bohaterce, a ona później zastanawia się jak ona (babcia) wyglądała w młodości.

Nie są to jednak potężne zarzuty. Czytanie tej książki mnie wciągnęło, wzruszyło i rozbawiło, więc z pewnością sięgnę po kolejny tom.

Polecam

Wciągająca i momentami mocno emocjonująca książka. Do tego stopnia, że przy jednym wydarzeniu uroniłam kilka łez.

Porusza też problem, który wydaje mi się, że nie jest często brany na celownik. W pewnym momencie miałam ochotę potrząsnąć główną bohaterką, by przejrzała na oczy, ale gdyby autorka rzeczywiście tak zrobiła: to nie byłby tak rzeczywisty wątek.

Podczas...